MA NIYO (ME VOY)
MA NIYO, NIMONAWATIYA IKAN NOYOLO TLAKOXTOK WAN SIYOHTOK
Ma niyo wehka, kanpa tehwatl amo tiweilis tinechikawis
Kanpa nehwatl amo niwelis nimitswikas
Ma niyo kanpa akmo iski kachi tlakol wan chokistli
Kampa welis moyolsewis noyolo
Ma niyo, nika akmo niweli niyatok, yotlanki nonemilis itich tlaltikpantli
Nikawa nonemilis itich se yankwik tlachiani, tlen kinekis kiyekitas tlamatilistli
tlen katki itich nin tonimilis
Ma niyo, amo xitlakoya, nehwatl kanpa niyatos nimitsyolchikawas nochipa
Amo xichoka, amo nikniki xik xawani moixayo nopanpatika
Niman timoitaske wan timoasiske wan ika motlachialis tikyekitas ken kwaltsin
petlani nepa kanpa axkan nehwatl niyo
Nimitstlasohtla
Wan nikniki ximokawa nika iktich tlaltikpaktli, xinemi kwaltsin, xipaki wan
xikchiwa nochi tlen tikpia itich motlanemililis.
Wan satepan yen tehwatl xikawa motlamatilisyo itich ninin totlaltikpaktli.
ESTA POESÍA TRATA SOBRE una persona adulta que ya
está decidida a morir. Se despide de las personas que le
rodean y les dice que ha llegado el día para marcharse,
que no se preocupen, pues allá donde va encontrará paz
en su corazón, que ya no habrá más llantos ni tristezas
y por tanto les desea que vivan felices en la Tierra y que
cumplan sus sueños y todo lo que tengan en sus pensamientos
para que después ellos dejen su sabiduría al
mundo.
__________
Cecilia de los Santos Márquez (municipio de Tepeztintla, Puebla, 2000). Estudia Derecho con enfoque intercultural en la Universidad Intercultural de Puebla.