IN TONAJLE / ESTE DÍA / 267 — ojarasca Ojarasca
Usted está aquí: Inicio / Escritura / IN TONAJLE / ESTE DÍA / 267

IN TONAJLE / ESTE DÍA / 267

MARTÍN TONALMEYOTL

In tonajle

niknekisia nitlachas nikoxtok ipan se kojtsintle uan noyej pitsauak

niknekisia nikinajuachtsotsolos noche aokoxalimej

nikakis kenejke yolik nomakaua achipinalistle ipan se okualkan

nikitas kenejke tonalmeyotsitsintin yolik kuastiuej on ajuaxtle

nikinpetlauas nomastlakapaluan ikuatipan neyajmankayotl

ninejnemis ikuatipan tepemej niman kalpantin kan sa xinej balas

nikxotlaltis se velita inkuatipan on kokonej uan kinajmanchiua kanon chantiskej

nikintlajtlatas niman nikinuejuetskilis on tlakamej uan xtetlakaitaj niman tlaxtekinej

inka ninokayauas on tlakamej uan kechka ueye tonajle xkauaj televisión nin incelular

nitlachas amo nitlauanke niman nitsajtsis chikauak kampa tochikaualis xtouaxka

kampa kuak tajuamej xetinemiyaj ochantik toueyenantsin uan komalnemakaya

ochantik se totataj uan techtlakanonotsaya ika se cinturón

se totioj tlauanke niman pokine uan xkaman otechkauilej no ijkon matikchiuakan

 

In tonajle

nikneke oksejpa nikintlachaltis noche noneluayouan

ninomaxtis noche tlin kichiua se kojyo niman tsikatsitsintin

niueles nitlajtlajtos ika tetlajkauiliomej niman kiyajtsintle

nias niman oksejpa niuajlas ipan in xkuajle kauitl kan nichantitok

nikinyolitis yankuikej ijtotijkej niman xochiyektin uetskaliomej

nikinnakasuejuelos tokniuan uan nakastapaltikej

niman inmixpan niktlikuiltis se ueye tlitl

kampa melauak xkitaj tlinon nochijtok ipan ojtle

nikinmakauas yeualchichimej para makinkuakan noche tlakajkayajkej

nikintlapos kuentin kampa kokonej ueliskej kintokaskej papalomej

niman kampa tokojkoluan ueliskej kitlapaluiskej tlinon okichijkej

Ninokuikatis ika yankuikej tlakuikaltin uan sa tsopelikej itlajtoluan

niman kuajle nikimijtsomas totlanemililuan imixpan noche tokniuan

 

Este día

quisiera amanecer sobre la rama más delgada de un árbol

desnudar el rocío pegada en cada hoja de ocote

grabar el sonido de la gota a la hora de despejarse

mirar como los rayos del sol devoran la humedad cada mañana

extender mis alas encima de la tristeza

caminar sobre cerros y pueblos enfermos de las balas

prender una vela en la cabeza de cada niño

mirar y reírme de los hombres injustos y corruptos

burlarme de aquellos que viven de la televisión y los celulares

amanecer sobrio para decir que la vida no nos pertenece

porque antes que nosotros vivió la abuela vendedora de comales

el buen padre educador con un cinturón en la mano

el tío ebrio y mariguano que prohibió todos los vicios

 

Este día

quiero revivir mis raíces en el pasado

recobrar las enseñanzas del bosque y las hormigas

poder comunicarme a través de los ecos y la lluvia

regresar al presente para desafiar la violencia

crear danzas nuevas y risas sinceras

perforar el oído de los sordos

prender fuego en los ojos de tantos hermanos

que ignoran su cotidianidad tan violenta

desatar a los perros nocturnos para que se coman a los políticos

abrir surcos donde los niños puedan sembrar mariposas

y los abuelos pintar sus andanzas de buen hombre

Cantar canciones con miel en las letras

y zurcir los pensamientos frente a los ojos de todos

comentarios de blog provistos por Disqus