TLAKOKOLMEJ / CICATRICES — ojarasca Ojarasca
Usted está aquí: Inicio / Escritura / TLAKOKOLMEJ / CICATRICES

TLAKOKOLMEJ / CICATRICES

SIMÓN COJITO VILLANUEVA

Yejuin uan youejkajkej tlakokolmej

kimaa kikuajtiui nopeyoyotsin

maski kuajli nikinkoxteka,

kimaa nomimilojtiui

kentla totokuikamej

maski nikimiyana

niman kuajli nikinkaltsakua,

okseki tlakatij ipan nopeyoyotsin

kuak niktentlapoua notanajtsin,

Notemakixtijkatsin xnechmaka chikaualistli

manikojkotona uan ika nitsalijtika

yeyika maneljuayo ouichiui

yejuin kokolistli

uan mojmostla nexkexpasmiktijtika,

maski nikomonkixchia

onokuepaj niman oksejpa nexkuajkua,

xnechita notemakixtijkatsin, tentok notlakayotsin

ika yoltokej ixeualtin

niman yoliktsin nexmiktijtiui,

san tajua Notemakixtijkatsin tiuelis

tikimpopolos yejuin xtlakakayojkej tlakokolmej,

ikon yeniuelis nikintlapos nixtololojjuan

niman nikajsis ojtsintli uan melaktsintli

nijtlajkalis uan ilakastik ojtsintli.

 

Esas lejanías cicatrices

sigue carcomiendo mi piel

por más que las arrullo,

siguen volcándose

como parvadas de aves

por más que las escondo

bajo llave,

nacen más sobre mi piel

cuando abro el baúl de mi pasado.

Señor mío dame fuerza

para romper esta atadura

y arrancar de una vez por todas

de raíz esta epidemia

que a diario me está ahorcando,

por más que las expulso

vuelven atacarme ferozmente,

mírame Señor, estoy cubierto

de sin fin de fotografías vivas

que me están matando lentamente,

sólo tú Señor tienes el poder

de borrar estas berrinchudas cicatrices,

para que abra los ojos y tome

la senda de armonía

y abandone el rumbo sin dirección.

comentarios de blog provistos por Disqus