CONJURO / SANTE
A las moscas blancas que hurtan la piel de serpiente
cuando la dejamos secarse al sol,
que el Mexto anuncie su decadencia al salir luna,
que en esta noche, penetre su mirada hasta cegarlas
cuando las vea marchar hacia el mundo de los muertos,
que si al pasar las lluvias
se atreven a volver ocultas
entre las alas de las mariposas,
sus rostros vengan sin ojos,
para que no puedan ver los nuevos tatuajes
que cubren nuestra piel.
Nujio tr’oxmoro k’ú ponúji nu xi’i nu k’ijmi
ma ri jiezigojme ra dyotr’ú kja jiarú,
nu Mexto ri majmú ra máb’á ma ra mbedye nu zana,
kja nu xómúdya, ra ngich’i ro tsjapú ra ngorö
ma ri jñanrra ra nzhodúji kja xoñijomú yo añima,
k’ú ma ra b’ob’ú yo dyeb’e
nrro ra kueb’etrjoji ra nzhogúji
kja nujio in juaja yo xepje,
nujio a jmi’i dya ra mbes’i in cho’oji,
ngek’ua dya ra so’o ra jñanrraji yo nañ’o jmich’a
k’ú k’omú in xinzeroji.
__________
Mexto: Pájaro que anuncia desgracia.
Francisco Antonio León Cuervo (Santa Ana Nichi, San Felipe del Progreso, Estado de México, 1987), poeta y narrador en lengua jñatrjo (mazahua), autor de la novela El eterno retorno (2019).